Halibut

We bevinden ons wederom in een Ravensburg puzzel. We staan vlak onder Svolvær, de "hoofdstad" van de Lofoten. Wederom uitzicht op een baai met bootjes, rode vissershuisjes, de schitterende voor de Lofoten kenmerkende grillige/puntige bergen met hier en daar een plukje sneeuw. Het is nu, 22.30 uur vloed en lucht kleurt bij tijden geweldig rood. Dit is echt het mooiste land ter wereld. Een zilt zeeluchtje waait de daktent in. En, niet geheel onbelangrijk: geen muggen en knutten!! In Andenes en Stave werden we opgevreten door deze beesten. Onze enkels en onderarmen zijn, ondanks lange mouwen, bugspray en wat dan ook net de Himalaya. Prikkkweg, het helpt allemaal maar heel even. Gewoon kapot krabben werkt nog het beste.

Na een heerlijke nacht, als het eenmaal lekker koud is - en dat is het s nachts zeker - zijn de knutten sowieso weg en muggen komen de tent niet in, worden we wakker onder een staal blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Rustig wakker worden, koffie, thee met heerlijk Polarbrød, smør en Jørdbeargelé. Spulletjes rustig ingepakt als een geoliede machine. Nog een kletsje met de buren waarna we wegrijden. We gaan richting Lofoten. We zien wel waar we uitkomen. We rijden het eiland Andøya, waar Andenes op ligt, langs de andere kant af als waarlangs we heen gereden zijn. We staren wat wezenloos voor ons uit, nog steeds onder de indruk van alle belevenissen van gisteren. Wat kan dit overtreffen?

Andøya is buiten het verrassend aardige Andenes nogal wat rommelig, net of alles net niet afgemaakt is. Na verloop van tijd belanden we weer op dezelfde weg, maar nu de andere kant op: richting Lødingen. De lol van dezelfde weg maar dan de andere kant op rijden is dat je toch echt een ander point of view (POV) hebt waardoor bijna alles nieuw is. We vervelen ons geheel niet, de uitzichten zijn weer prachtig. Bij de rotonde richting Lødingen nemen we nu de afslag richting Svolvær en Henningsvær, dé enige en doorgaande weg op de Lofoten: de E10. Ook hier geldt, het wordt bijna vervelend, iedere bocht geeft weer een fantastische Ravensburg puzzel. Rond 15.00 uur zijn we in Svolvær. Hoewel het best soms in een behoorlijk lang treintje rijden was (vreselijk), is het in Svolvær niet eens echt druk. We horen later die middag van iemand dat we toch al een beetje tegen het einde van het zomerseizoen lopen. We hope so!!

Een klein rondje door het leuke haventje. Feline is niet helemaal in dr hum, dus we gaan vlot weer naar de auto om daar samen te kijken waar we heen gaan. Sowieso wordt het een camping. Een echte wildkampeerplek heb je hier niet. Het zijn er niet veel, de Lofoten is voor Noorse begrippen best druk bevolkt, dus vaak en veel private propperties. We vinden 9 km terug een leuke camping. Bizar aardige eigenaar, mooie plekjes aan het water, schoon en gezellig sanitair én.... keigoede WIFI!! Even heel fijn. Ik moet echt data gaan overpompen naar mijn One Drive. Mijn telefoon zit tjokvol met films en foto's. Daarbij wil Feline even fijn Netflixen en dat kan alleen via een goede WiFi.Netflix vraagt teveel data om dat via de databundel te doen.

Als we net alles hebben geïnstalleerd komt Farid aangesneld" "Kom snel, er is een man die heeft een enorme vis gevangen."

We lopen naar de steiger en inderdaad, daar ligt een heilbot (halibut) van inderdaad ruim 100 kg en zeker 1,5 meter lang. Wàt een beest. Vol verbazing en bewondering kijken we naar de enorme vis. Ze, het is een vrouwtje, mannetjes worden niet zo groot, leeft nog. Als ik de visser vraag waarom hij haar nu niet dood en hoe hij haar gaat doden krijg ik daar een antwoord op wat ik denk niet goed gehoord te hebben maar vlot daarna zie ik dat het wel klopt: de dame wordt gewoon levend gefileerd. Ik geloof mijn ogen niet. Uiterst vakkundig en snel fileert de visser opde steiger de heilbot. De onderzijde (witte zijde) is als eerste aan de beurt waarna gelukkig daarna hart en alle ingewanden worden verwijderd. Een geruststelling, nu is ze tenminste dood. De lever en darmen zijn verrassend groot. Het hartje niet groter dan een duimmuis. De 2 filehelften, echt super mooi vlees zijn zó zwaar dat ze met moeite opgetild kunnen worden. De heilbot draaien is ook een enorme klus, maar ja het is ook geen kleintje. Ingewanden, kop, staart en botten worden weer in zee gegooid. De zeevogels en daarna de krabben hebben er een feestmaal aan. We kunnen er van alles van vinden, dit is hoe er hier met vis wordt omgegaan. We hebben ondertussen leuke gesprekken met de visser die iets verderop blijkt te wonen. We horen ook van hem dat vorige maand 3x orka's de baai in zijn komen zwemmen, al jagend op haring. Wat een land is het toch!!

Rond 8 uur eten we lekker. Farid gaat daarna zelf ook nog even vissen, ik maak ern wandelingetje in de omgeving, Feline is aan het videobellen met haar bff Lynn en voor je het weet is het 23.00 uur. Doordat het 24 uur licht is ben ik helemaal mijn tijdsgevoel kwijt. We eten wanneer we trek hebben en gaan slapen wanneer we moe zijn. Veel fijner eigenlijk zo.

Morgen zakken we verder af op de Lofoten, nu lekker slapen.