Van Å naar..

Waar ben jij? Nou om 00.04 uur varen we de haven van Moskenes uit, richting Bodø het vaste land. Een stuk later dan gepland. We wilden de boot van 20.45 uur hebben waarmee we dan rond 00.15 uur in Bodø zouden zijn. Maar na bijna 4 uur wachten in rij 4, bleek halverwege rij 3 de boot al vol. Dan de volgende boot maar en tussen 03.30 en 04.00 uur in Bodø aankomen. We zien het allemaal wel. De zee is rustig, een lekkere langzame deining en het is zowaar donker vanwege de bewolking. Sinds 16.00 uur regent het al behoorlijk. Met een beetje geluk is het als we in Bodø aankomen inmiddels droog.

De dag begon rustig met een flets zonnetje. Praatje pot hier, praatje pot daar, koffie, thee, lekker polarbröd met hagelslag of jam. Rustig aan pakken we in en rond 11.00 uur rijden we van de camping af, inmiddels onder een strak blauwe lucht en in de zon. We zetten koers richting Henningsvær, ook wel het Venetië van het Noorden genoemt, maar wij gaan er heen vanwege het mooist gelegen voetbalveld ter wereld: een eilandje met daarop één ding: één voetbalveld.

We rijden op een voor de Lofoten rustige E10 door landschappen die direct The Lord of the Rings in kunnen. Mooi, mooier, mooist, Ravensburg 2.0. Dát dus.

De weg naar Henningsvær is smal, goed begaanbaar en mooi: we rijden strak langs de kustlijn.

In Henningsvær lopen en rijden we wat rond: de lokale bevolking weet goed een economisch voordeel uit het toerisme te halen zullen we maar zeggen. Gelukkig is nog goed te zien waar de oorsprong van het plaatsje ligt: in de (kabeljauw) visserij. Overal staan de voor Noorwegen bekende vis/kabeljauw droogrekken.

Na een fijne wandeling rijden we verder: het strand van Ramsberg is de volgende geplande bestemming. Eigenlijk zou je na iedere paar 100 meter wel kunnen stoppen voor weer een mooi panorama. En op de een of andere manier wordt het zelfs bijna gewoon.

Rond 14.00 uur komen we aan in Ramsberg. Een werkelijk schitterende baai met spierwit zand en een hel blauwe zee. Alleen het water is niet warm, of beter gezegd koud. Toch neemt Feline heel stoer weer een duik. Respect, wij doen het niet.

Na tussen de autodeuren weer omgekleed te hebben vervolgen we ons weg: het uiterste puntje van de Lofoten: Å i Lofoten. De weg houdt hier ook op en heeft een keerpunt. Het staat er ramvol met campers. Gauw weer weg. Het plaatsje zelf is overigens aller aardigst. Terug naar het 4 km eerder gelegen Moskenes. Inmiddels hebben we door dat het wachten voor de veerboot een lange geschiedenis is. Echter is het alternatief ook niet echt een optie: 8 uur rijden en alsnog een veerboot. De kans dat er plek is om 20.45 uur is niet groot. Maar je weet maar nooit.

Beetje wandelen, Pep uitlaten en dan begint het, zoals voorspelt, te regenen. Gelukkig zitten we droog, blijven de spullen ook helemaal droog, we hebben te eten en te drinken. Het kan slechter.

De boot zit inderdaad vol. Weer 3 uur wachten. Het is wat het is. Zo maar even een kop koffie soldaat maken en kijken hoe we de nacht doorkomen en vooral: waar gaan we heen als we in Bodø aankomen. Zoals de hele vakantie: we zien het wel.