Regen en mist

Van vrijdag op zaterdagnacht komt de regen met bakken naar beneden in Lillehammer. Geen wind een soort douche die urenlang naar beneden stort. Ik ben blij dat we op het hoge deel van de camping staan en dat we de auto echt goed recht hebben gezet op de ondergrond. Maar echt lekker slapen doe ik in ieder geval niet. Ik blijf dan toch een soort van waakzaam en iets in mijn brein zorgt er dan voor dat ik van ieder geluidje of beweginkje wakker wordt. Iets wat ook altijd met vooranker liggen ergens een nacht met zeilen gebeurd: ik slaap maar een deel van mijn brein let op.

Tegen de ochtend stopt het met regenen en iedereen wordt langzaam wakker. We doen onze ochtenddingetjes, zetten nog even koffie en thee, afwasje. Ondertussen droogt de tent aan de buitenkant goed op. We pakken in en tegen 11.15 uur verlaten we de camping op weg naar Charlottenberg, Zweden. Er is veel water bij gekomen want er zijn nog meer wegen afgezet. Inmiddels is ook de rotonde naar de snelweg ondergelopen en moeten we via een andere weg de E6 op. Ze zijn niet blij in NOorwegen met de regen en het vervelende is dat voor de komende dagen voor heel zuid Scandinavie nog meer regen wordt verwacht. Iets waar wij toch ook rekening mee moeten houden: waar gaan we staan, is de ondergrond stabiel, toch een camping, welk gebied heeft het minste regen. Dat dus, maar over het algemeen kunnen we stellen dat de komende dagen het overdag redelijk weer zal zijn maar het vanaf het eind van de middag en in de avond/nacht gaat regenen. Met zondag/maandag als echte regendag.

We zien het Vikingskipet liggen vanaf de snelweg. De hele omgeving staat hier nog onder water en we besluiten ons niet als ware ramptoerist naar Hamar te begeven. Ze hebben problemen genoeg daar. Het water staat kilometers langs tot aan de snelweg. We mogen blij zijn dat we een goed begaanbare weg hebben. Dat is anders geweest wat te zien is aan de vele takken en het vele platic wat nog onder de vangrails en in de struiken en bomen hangt. Ook de op de meest willekeurige plekken aangespoelde ronde in wit plastic verpakte (of wat ervan over is) hooibalen zijn overal. En dan te weten dat er nog meer water aankomt.

Wanneer we eenmaal de E6 afzijn en via de B-weggetjes meer richting het oosten / Zweden rijden wordt de zichtbare overstromingsellende snel minder. Het is weer een mooi ritje. We komen weinig mensen tegen. Dit deel van Noorweten ziet er al bijna Zweeds uit.

Geheel volgens planning rijden we rond 14.15 uur de grens naar Zweden over en binnen enkele minuten staan we (weer) op het parkeerterrein van shoppingcentre Charlottenberg. Het is een enorm centrum, met dito parkeerterrein. Feline stuitert de auto uit en loopt in één streep naar de Gottebiten winkel. Het blijft op je lachspieren wekken deze enorme hoeveelheid snoep. Mandje, zakken en Feline en ik gaan op stap langs alle schepsnoep: een zak voor Lynn, een zak voor Liesan en een zak voor haarzelf. Uit onze ooghoeken zien we Farid ook met een zak en schep langs alle schepsnoep snellen. Vorig jaar vond hij 500 gram snoep al veel. Nu komt hij met, naar naderhand blijkt, met een enorme zak met 5,3 kg snoep aanzetten. Op onze reactie dat dat wel heeeel veel is oppert hij nog alles terug te leggen (veel succes met schepsnoep). Geen idee wanneer dit op komt.

Uiteindelijk hebben we alles bij elkaar opgeteld bijna 10 kg snoep mee. Overigens niet eens veel als ik om mij heen kijk in de winkel en bij de kassa. Hebben wij een winkelmandje, er gaan gezinnen met hele winkelwagens vol met snoep de deur uit.

Na de Gottebiten nog even de andere winkels door en lekker shoppen waarna we tegen half 4 weer richting de auto lopen. Waar nu heen te gaan. We besluiten bij de nabijgelegen Burger King (net als vorig jaar) even een heerlijke Whopper te eten en ondertussen onze koers te bepalen.

De route van hieruit richting Gotenburg/Malmö wordt erbij genomen en we speuren via Park4Night de redelijk in de buurt en mooi gelegen wildkampeerplekken af met in ons achterhoofd dat het aan het einde van de (mid)dag gaat regenen en dat dat het de hele avond/nacht blijft doen. De mooie plekken die we vinden zijn te dicht bij een rivier, hebben een slecht toegankelijke weg bij regen of hebben een niet betrouwbare ondergrond. We pinnen op een camping een uurtje rijden vanaf Charlottenberg en houden nog een optie open voor degene erna. Lang verhaal kort: 2 dramatisch slechte campings: de een is zó groot met voornamelijk vaste standplaatsen, daar willen we niet eens staan (als het al kan) en de ander is zó smerig en modderig en alsof je op een parkeerplaats staat dat we deze ook aan ons voorbij laten gaan. De eerst volgende redelijk in de buurt liggende camping is echter al voorbij Gotenburg. We kijken elkaar aan. Tsja wat zijn we dan aan het doen? In de regen weer alles opzetten. waarvoor? omdat we even 2 uurtjes naar Kopenhagen willen? ZUllen we anders gewoon niet naar huis rijden? Google Maps geraadpleegd: dat is een kleine 12 uur rijden. Dan komen we tussen 07.00 en 08.00 uur de volgende ochtend thuis aan. Iedereen is het erover eens dat we geen zin hebben in weer een nacht regen. Op de heen weg zou dat niet een probleem zijn, maar nu je in je hoofd al onderweg naar huis aan het gaan bent heeft niemand er zin in. Kortom: we besluiten naar huis te gaan. Als we Gotenburg ruimschoots gepasseerd zijn boek in online de ticket voor de Oresund brug en gaan we even op zoek naar een nette toilet en ruimte om even de boel te herpakken: wat eten uit de "voorraadtas" naar voren en wat drinken in de koelbox. Auto even opruimen, dat weg kan weg. De eerst volgende P en tankstation mogelijkheid pakken we. En wat blijkt, toeval bestaat niet, het is precies hetzelfde plekje waar we op de heenreis ook de boel herpakte: gasfornuis erin, water tanken gevuld want we besloten te gaan wildkamperen. Heel apart dat je in één vakantie op exact hetzelfde plekje de boel herpakt omdat je je plan hebt gewijzigd.

We rijden verder en het wordt langzaam donker. We rijden de prachtig verlichte Oresundbrug over en dan begint het te regenen. En niet zo een klein beetje ook! De weg is bijna niet meer te berijden. We voelen de auto, die best zwaar bepakt is, af en toe alle kanten uitglijden, ruitenwissers op stand maximaal en nog zien we de weg gewoon niet meer. Hij staat helemaal onder water, geen belijningen meer te zien. Net als alle andere automobilisten rijden we met een sukkel drafje achter elkaar aan over de snelweg. Wat een weer!! Eigenlijk houdt dit aan tot we het vaste land van Denemarken hebben bereikt. Doodvermoeiend. En wanneer de regen ophoudt belanden we in de mist. Het vaste land van Denemarken en een groot deel van Duitsland zit onder de mist. Eigenlijk rijden we de hele avond en nacht door de mist heen. grappig detail: na 17 jaar ontdekken we toch nog iets nieuws aan onze bovenste beste Audi: we hebben niet alleen een mistachterlicht, maar ook nog voor! en die kan je ook nog onafhankelijk van elkaar aanzetten. Een uitkomst, want de mist is niet zó dicht dat het mistachterlicht aan moet, maar de mistkoplampen zijn wel heel erg fijn om goed zicht te kunnen houden.

Met een wisselschema van 3 uur op en 3 uur af, rijden we zo de nacht door. Feline kijkt Netflix en slaapt en wij rijden en slapen afwisselend. Tussendoor nog even verse koffie gehaald en zoef zo richting huis. Om 06.23 uur passeren we de Nederlandse grens. Het is inmiddels licht en het beloofd, als we zo naar de lucht kijken, een schitterende dag te worden. En het is warm! De hele nacht hebben we temperaturen gezien en gevoeld van rond de 20 graden. Zó warm hebben wij het, op 1 dag na, de hele vakantie nog niet gehad.

Exact om 07.45 uur rijden we de Kruislaan. We hebben het weer gehaald. En onze goeie oude mooie Audi heeft ons weer zonder enig probleem over 7619 machtig mooie kilometers vervoerd. 600 km minder als vorig jaar.

We laden alles snel uit en klappen direct de daktent open: hij is vochtig/nat ingeklapt en het is prachtig weer dus drogen maar. Hij blijkt veel vochtiger dan we dachten. Maar dat weten we inmiddels: de ervaring van vocht is relatief: in een vochtige omgeving is iets snel droog, is de omgeving droog dan blijkt de boel toch altijd natter en vochtiger dan je denkt.

De hele zondag is het drogen geblazen van daktent, koepeltent, grondzeil, stoelen, tarp, tentstokken enzovoort. 's Middags is alle gort droog. Fijn! De wasmachine draait voorlopig wel even overuren en het grote nagenieten kan beginnen: film in elkaar editten en fotoboek maken.

Wat was het mooi! En wat hebben we ontzettend veel gezien en meegemaakt. Noorwegen heeft ons hart voor altijd gestolen: het mooiste land ter wereld.