Witte en gele wegen - een Audi is geen 4x4

Na een enerverend heerlijk dagje staan we, misschien wel voor de laatste keer, echt in de middle of nowhere. De stilte is bijna oorverdovend. Af en toe horen we wat meeuwen, we staan aan een meertje wat eigenlijk een vrij fors meer hoort te zijn. Zorgwekkende situatie: het meer is bijna leeg. In de modder op de drooggevallen delen zien we enorm veel rendier sporen en konijntjes hupsen voor ons weg. Desalniettemin is het ongehoord mooi hier. Het fijne weer helpt ook erg mee. Als we aankomen rond 18.00 uur is het met 18° aangenaam warm. In record tempo, 15 minuten, staat het hele kampement. Drankje, pelpindaatje erbij en eerst even bellen met de familie Albrecht op Kreta om Olivier met z'n verjaardag te feliciteren. Daarna gaan we eerst hout zoeken en verzamelen, als de zon achter de bomen wegzakt koelt het snel en hard af. We zitten behoorlijk hoog, zo'n 900 mtr boven de zeespiegel en nog best noordelijk. De avonden en nachten zijn koud. Al snel vinden we veel en droog hout. Het vuurtje brandt heerlijk.

Rond 19.30 uur maar eens wat eten klaar gemaakt. Echt honger hebben we niet, maar buiten leven betekent dat je goed moet eten. Je beweegt veel meer en doet veel meer. "Even" naar de wc, of "even" een kopje thee bestaat niet. Voor alles loop en beweeg je veel meer. "Even" de afwas doen betekent vanavond tijdens het eten de Billycan met 2 liter water tijdig in het vuur zetten. Dan is het water heet als we het nodig hebben. En afwassen op een picknicktafel blijft uiteraard altijd weer een ervaring. Wat zal de keuken en vaatwasser thuis weer een weldaad zijn. Relaxed (wild)kamperen betekent vooral altijd 2 tot 3 stappen vooruit denken. Anders loop je je het ongans.

We eten Griekse salade met heerlijke broodjes grillrooster. Buiten smaakt alles beter.

Tot een uur of 23.00 uur zitten we buiten bij het vuur, nagenietend van de dag en genietend van het uitzicht en de stilte.

De letterlijke weg hier naartoe is een heel verhaal, morgen de weg hier vandaan zal ook weer een uitdaging zijn. Maar dat is voor later zorg.

We startte dag in de zon met een heerlijk broodje mozerella ontbijt. Dat was lang geleden. Na op ons "dooie akkertje" alles weer te hebben ingepakt vertrekken we rond 12.00 uur van de camping. Eerst naar het centrum van Ostersund wat op maandagmiddag inderdaad veel gezelliger is dan op.zondagmiddag. We kuieren heerlijk door het oude centrum. Lekker in het zonnetje, genietend van de gezellige kleuren en mooie gebouwen. Feline winkel in, winkel uit. Uiteindelijk "scoort" ze een leuk hemdje en een wit jeans jasje. Brigitta vindt eindelijk een goede en mooie tas. De oude begaf het al in Alta en sindsdien in het behelpen.

We gaan, op goed advies van vele Zweden gangers, lekker lunchen. In Zweden kan je voor ongeveer €15,00 heerlijk lunchen. S Avonds uit eten gaan is véél duurder.

Rons 14.30 uur vertrekken we. Het idee is om te overnachten op de Flatuert hoogvlakte.

Zo gezegd, zo gedaan, navigatie ingesteld en na een uurtje worden we door de Google navigatie weer op een weg vol stenen en kuilen gezet. Na 15 km, als de stenen ons bijna letterlijk om de oren vliegen zijn we het zat en draaien om. Hoe gaan we deze wegen herkennen?! Google maps ziet ze gewoon als weg, wat ze strikt genomen ook zijn. Er staan verkeersborden, je mag er zelfs 70. Het is, vinden wij, voor een gewone auto echter geen doen. Enige mooie is dat je veel rendieren tegenkomt.

De vraag blijft hoe we dit soort wegen gaan herkennen om ze te kunnen omzeilen. Met de navigatie gaat dat dus niet lukken. Met de kaart misschien. Die maakt onderscheid tussen rode (E wegen), oranje, gele en witte wegen. Die laatste omschrijft de kaart als "regionale verbindingswegen". We vermoeden dat dát de wegen zijn die we dus niet meer willen hebben. Dat betekent in sommige gevallen best omrijden.

We bepalen op de kaart de andere route naar de hoogvlakte van Flatuert. Een schitterende route op alles behalve de witte wegen. We rijden door een duidelijk skigebied. Skiliften, afdalingen allemaal.goed te zien. Het moet 's winters een schitterend skigebied zijn. Als we de laatste afslag richting Flatuert pakken blijkt deze oranje weg óók wéér een weg vol steentje te zijn. Máár deze zijn een stuk kleiner en de weg wordt, tot onze grote verbazing, druk bereden. Er blijken aan deze weg zelfs enkele buurtschappen te liggen! Wat doen deze mensenvoor werk en hoe doen ze dat met school van de kinderen zó ver van de bewoonde wereld. Het antwoord zullen we wel nooit weten.

Na ruim een half uur tot drie kwartier over deze weg rijden vinden we het best. Jammer van dat Flatuert. Het is hier ook mooi, we zoeken hier wel een mooie plek. Park4Night even aan en we hebben hem gevonden. Nog even een rendier ontweken en daar is ons schitterende plekje voor de nacht, wat overigens verrassend dichtbij de Noorse grens ligt...

Locatie: 62.641983, 13.073672 (lat, lng)

N 62° 38' 31.13" , E 13° 4' 25.21" (lat, lng)