71° 10' 22" - De Noordkaap

Wát een dag, bijna te veel voor 24 uur.

Om 02.30 uur word ik, Brigitta, wakker: de zon komt op en de tent warmt daardoor in razend tempo op. De luchten zijn onbeschrijfelijk mooi rood. Ik wil er een foto van maken en op dat moment crashed mijn telefoon. Aan, uit, aan, uit, wat ik ook doe, ál mijn foto's en films zijn weg - of beter gezegd, mijn telefoon ziet mijn SD kaart niet meer en geeft allemaal systeem fouten. Soort van paniek, maar toch ook weer niet. Theoretisch kunnen ze niet van de SD kaart af zijn....maar toch. Wat we ook in de loop van de dag proberen-de sd kaart blijft de grote onzichtbare. En uiteraard hebben we geen paperclip of iets dergelijks bij ons om de SD kaart uit de telefoon te halen. Weer een les of 2 voor de volgende keer: "pielletjes" voor de telefoon mee én de SD kaart zo leeg mogelijk (waarschijnlijk is nl dat het probleem: na 2 weken filmen en foto's maken zit ie waarschijnlijk vol). We hopen er maar het beste van en zien het straks thuis wel. Gelukkig heb ik nog wat intern geheugen én een One Drive. Dat wordt op iedere camping met de WiFi data overpompen.

Ondertussen heeft de rest van de familie van al dit gedoe niets mee gekregen. Alleen die waanzinnige opkomende zon om 02.30 uur zorgt ook voor een soort systeemfout bij mij: op staan zegt alles! De ogen dicht en hopen dat ik in slaap val. Om 04.00 uur komen vissers met hun buitenboord motortje aan van zee terug. Van ver hoor ik ze de fjord in varen. Wéér klaar wakker.

De zon komt steeds hoger en om 06.15 uur ben ik er wel klaar mee. Ik probeer tevergeefs nogmaals of ik de sd kaart te voorschijn krijg, tegen beter weten in. Inmiddels wordt het zó warm in de tent dat om 06.45 uur iedereen wakker is. Eigenlijk komt dat prima uit. We staan op, lang verhaal kort, om 08.00 uur rijden we de camping af. Het is heerlijk rustig op de weg op een paar schapen na, dieoverigens door heel.Noorwegen gewoon overal loslopen. Deze liggen heerlijk in de zon op het warme asfalt. Voorwaar iedere keer een wonder dat het goed gaat.

Het wordt saai, maar de route naar Alta is wederom adembenemend. We stoppen in Alta, doen boodschappen - voor het eerst zijn de prijzen niet zo achterlijk - kopen allemaal lekkere broodjes en gegrilde kip om.die straks lekker in het zonnetje te gaan op eten. Het is schitterend weer. De staalblauwe lucht maakt alles nóg mooier. We rijden bij iedere bocht een nog mooiere Ravensburg puzzel in. Iedere keer als we denken dat het niet mooirr kan, wordt het nog mooier.

Op een enorme soort toendra-achtige hoogvlakte stoppen we, lopen de heuvels op en eten in het zonnetje onze heerlijke broodjes en grillkippetjes op. Het is 21°, geen wind, overdonderende vergezichten op en in een omgeving die we nergens anders ooit gezien hebben. Na een uurtje rijden we weer verder.

Bij.Olderfjord slaan we, na bijna 2 weken onafgebroken op de E6 gereden te hebben voor het eerst af naar een andere weg: de E69 richting Nordkapp, nog een behoorlijk lang stuk overigens: 128 km en daar doe je zo 2 uur over.

We zien voor het eerst rendieren naast de weg staan. Uiteraard rennen ze altijd weg op het moment dat we een foto willen nemen. We gaan er nog genoeg tegenkomen, maar dat weten we dan nog niet.

De weg naar de Nordkapp slingert zich langs de kustlijn. Onvoorstelbaar mooi, maar heel wat stuurwerk. Ook weer heel veel tunnels, waarbij één heel oude: 3 km lang, nauwelijks verlichting, geen belijning, smal en overal water. We zien bijna niks en al helemaal niet als er een tegenligger aan komt, laat staan als dat een bus is. We zijn blij wanneer we er doorheen zijn. En dan moeten we de langste tunnel nog krijgen: de Nordkapp tunnel. De Nordkapp ligt op een eiland dat via een tunnel van 7 km lang is te bereiken. Vanaf het vaste land "donder" je in een rechte lijn in 3 km bijna 300 mtr naar beneden waarna je in een recht lijn in 4km ook weer omhoog klimt. De oren ploppen er lustig op los zo diep onder de zeebodem.

Weer boven de grond rijden we weer door een onwerkelijk landschap. Naar mate we de Nordkapp naderen zien we dat er zeer dichte zeemist opkomt. Bijna dreigend kolkt de bijzonder dichte mist vanuit zee het land op. En nu maar hopen dat die Nordkapp,zoals eigenlijk meest van de tijd, niet in die dichte zeemist zit.

Het is rustig op de weg, dus.we kunnen even goed doorrijden. En daar is ie dan, rond 14.45 uur, uiteindelijk, na 4068 km gereden te hebben, het noordelijkste (nou ja bijna noordelijkste puntje,want dat ligt eigenlijk ietsjes meer naar het westen, een kniesoor die daar op let) van Europa. Het is net of je hier zo van de aarde afvalt. En dat beeld wordt versterkt doordat beneden ons de zeemist hangt en wij in de stralende zon staan. Wat een bizar idee: "slechts " 2000 km ligt de Noordpool.

We genieten van de adembenemende uitzichten, wandelen, maken foto's.

Het is overigens beredruk op die Nordkapp. Wij hebben geluk bij het monument, maar op het parkeerterrein staat het bomvol met voornamelijk campers. Al deze mensen blijven hier wachten totdat zij vannacht rond 02.00 - 02.30 uur de zon niet zien ondergaan.

We houden familieberaad: is er iemand die nog tot 02 00 uur wil wakker blijven? Daarbij maken we ons enigsinds zorgen over die potdichte zeemist: wanneer die verder optrekt wordt naar beneden en terugrijden op z'n minst een uitdaging.

Aangezien niemand de ambitie heeft om op te blijven tot 02.00 uur besluiten we rond 17.00 uur de terugreis aan te vangen. Want eenmaal op de Nordkapp rest ons niets anders dan richting huis te rijden... een soort heimwee gevoel bekruipt schrijfster dezes nu al.

We besluiten in ieder geval door de Nordkapp tunnel én door die enorm vervelende oude tunnel te rijden. Dan zijn we in ieder geval uit de zeemist zone. We stellen de navigatie in op Karasjok - de hoofdstad van de Sami waar we morgen heen willen. Vandaag gaan we afscheid nemen van de mooiste kusten die we ooit gezien hebben en nemen we afscheid, voorlopig, van de zee. Vanaf morgen duiken we de binnenlanden van nog 1 dagje Noorwegen en dan Finland en Zweden in. We stoppen nog even bij een klein Sami winkeltje annex museumpje, op aanraden van Kees en Annet van een paar dagen terug. Een aller aardigste Sami mevrouw (wat zijn die mensen klein zeg - ik voel me, heel ongemakkelijk, een reus) vertelt ons van alles. We kopen wat snuisterijen en reizen verder. We zien overal rendieren, het wordt avond en blijkbaar groeperen ze zich dan. Het zijn er inmiddels źó veel dat we stoppen met tellen.

Bij Olderfjord rijden we de E6 weer op, maar nu enigsinds richting hrt oosten. Kirkenes geven de borden aan.

Na 20 minuten vinden we weer een heerlijk plekje in de zon, aan een beekje en uit de wind. We wandelen, spelen een spelletje en ondertussen kookt Brigitta het eten. Al kletsend staat Feline na het eten op, doet een paar stappen en staat dan oog in oog met een enorm rendier met geweldig groot gewei. Ik weet niet wie er meer schrikt Feline of het rendier! Hij rent als een haas voorbij en zo omhoog de bosjes in. Wat een schrik!! Maar ook, wat geweldig.

Na het eten wandelen we nog wat en staan nu bijna oog in oog met 3 rendieren. We zijn benieuwd wat we morgenochtend aan gaan treffen.

Lekkere kopjes thee als slaapmuts en we duiken rond 00.00 uur op klaar lichte dag ons slaapzakje in.

Morgen weer een dag.

Locatie: 70.409264, 25.156974 (lat, lng)

N 70° 24' 33.35" , E 25° 9' 25.1" (lat, lng)